iç kıpırtısı..huzur..ada..deniz..rüzgar..

şu an bir teknenin tepesinde forsaken dinlerken uyuyakalmak vardı..

bir parmak şıklamasıyla zamanda yolculuk mümkünmüş ve "artık bu benim" diyecek kadar benimsenmiş iç acısı aslında gerçek değilmiş.

murat'la denizin üstünde yürüdüğümüz yer geldi aklıma..o anki kadar duruyum.

şu an ılık bir deniz kenarında olabilseydim, rüzgarın başımı ağrıtmasından bile şikayet etmezdim.daha çok essin, daha çok ağrısın..

mavi gerçekten sadece denizde ve gökyüzünde güzel..