28 Ağustos 2010 Cumartesi

parle-moi...





bazen gerçekten geçiyordur, bazense kendinizi kandırdığınız için kızarsınız..aslında kendini kandırmakta da kötü bir şey yoktur.kendini kandırarak başlar iyileşme süreci.bilmek, farketmek, kabullenmek, farkında olmak..bunlar iyi de, ne faydasını görmüşüz?

beraber kasada sıra beklerken, yürürken, sinemada film izlerken, sahilde otururken, uyurken, evde bön bön televizyona bakarken yaptığım bir şey vardı..sabah uyandığımda da bunu yapıyordum, 15 aydır ilk defa..belki daha önce de yapmıştım, ama farketmemiştim.omuzuna burnumu yaslardım..evet çok saçma geliyor olabilir kulağa..ama yetiyordu orda olduğunu bilmeye, kokusunu duymaya..burnumla güven duyuyordum, burnumla seviyordum..sabah burnumu yastığa yaslamıştım uyandığımda..

dün çok sevdiğimiz, onun en yakın dostu, beraber çok fazla anımız olan arkadaşımız evlendi.onun en kötü zamanlarında o kadar çok dua ederdim ki...kalbim temizmiş, kendi gibi güzel, mükemmel biriyle hayatını birleştirdi.ve biz senelerce onun evinden her çıkışımızda, "ne olacak bu G'nin hali" diye konuşurken, dün gece saatlerce boş boş birbirimize baktık..onun bakışlarında gülümseme yoktu, kin yoktu, aşk yoktu, pişmanlık desem, belki bir boyutuyla vardı, ama geri dönüş yoktu..sevgi vardı, birbirimize akan, ama sarılmamızı engelleyen bir mesafe de vardı..bense gülümsemeye çalışıyordum, bütün gece, herkese, her cümleye, ve onun her bakışına karşılık...

başıma neler geleceğini biliyorcasına onu her teklifinde reddettiğim o dönemde bana fransızca bir şarkı yollamış ve tercümesini istemişti.bugün o şarkıya takıldım.

"esas oğlan" ortadan kaybolunca, eskiyi anımsatan onlarca olay içinde 2 gündür böyle olmam normal ama değil mi?

-----

Je ne sais plus comment te dire

Je ne trouve plus les mots

Ces mots qui te faisaient rire

Et ceux que tu trouvais beaux

J'ai tant de fois voulu t'écrire

Et tant de fois courbé le dos

Et pour revivre nos souvenirs

J'ai même aussi frôlé ta peau

Oh, dis-moi

Regarde-moi

Je ne sais plus comment t'aimer

Ni comment te garder

Parle-moi

Oui Parle-moi

Je ne sais plus pourquoi t'aimer

Ni pourquoi continuer

Tu es là, mais tu es si loin,

De moi

Je ne sais plus comment poursuivre

Cet amour qui n'en est plus

Je ne sais plus que souffrir

Souffrir autant que j'y ai cru

Mais je sais qu'il me faut survivre

Et avancer un pas de plus

Pour qu'enfin cesse la dérive

Des moments à jamais perdus

Oh, dis-moi

Regarde-moi

Je ne sais plus comment t'aimer

Ni comment te garder

Oh, dis-moi

Regarde-moi

Il y a la vie dont on rêvait

Celle qui commençait

Oh, Parle-moi

Parle-moi

Je ne sais plus pourquoi t'aimer

Ni comment continuer

Oh, dis-moi

Oh, dis-moi

Dis-moi, si tout est terminé

Si je dois m'en aller


-----

Hiç yorum yok: