nihayet sezonu açtım...ne kadar eziyetli olsa da suyun içinde hissettiklerim için değerdi..
hayatta en mutlu hissettiğim, doğal ortamım dediğim yerde bile epey mutsuzdum bu sefer.gerçi zaten son aylarda çok mutlu değilim, belki doğal ortamım sadece bunu dışa vurmamı sağlamıştır.tıpkı kızıldeniz dönüşü olduğu gibi..

tuzlu su gerçekten yaralara iyi geliyor, ve her yara iyileşirken acıyor..

dalmam lazım...yine, ve çok acil olaraktan..ve daha ıssız bir yerde, daha az insanla..
yanında güvende ve huzurlu hissededilebilecek bir insan var mı bu dünyada?yoksa herkes mi adamına, yerine ve günü gününe değişiyor?

"yalnızlığı severim" diyenlere bunu sormak lazım esas...evet yalnız tatile gitmek güzeldir, sinemaya gidersiniz, yürüyüş yaparsınız falan...ama en zayıf ve yıpranmış anlarınızda, sadece yanınızda olacak, varlığıyla huzur bozmak yerine, verecek olan birini istemez misiniz?

ben istiyorum işte..yalnızlığı sevmiyorum.yalnız yapmayı çok sevdiğim şeyler var sadece, ama yalnızlık beni yoruyor.

gerçi..varlığıyla yoracak bir insanın hayatınızda olması yerine, hiç olmaması daha iyidir.kulaklara küpe..