aşk acısı

seni tanımıyorum, ama senden nefret ediyorum.sen mutlu olmayı haketmiyorsun, onun sevgisini haketmiyorsun..onsuz bomboş nefes alıp veren lüzumsuz bir canlısın ama farkında değilsin.

sevdiğiniz birinin kırıldığını gördüğünüzde gerçekten onu kıran insanı affetmenin bir yolu yok.dün bunu daha iyi anladım.kardeşimi daha iyi anladım.sevdiğiniz biri karşınızda "canım acıyor" diye ağlarken, sizin de canınız acıyor, ve bunu yapan adamdan, size aynısını yapana hiç duymadığınız bir nefret duyuyorsunuz.

aşk acısı gerçekten çok boktan bir şey..ve gariptir ki bir süre sonra aynı acıyı çeken yakınınız karşınızda ağlarken, o günlerin geçtiğine şükrederken bile domuz gibi durabiliyorsunuz.

ve o halde bile beni düşünüyordu.."seni hiç anlamamışım ben" dedi..keşke anlamasaydın...

"seni hiç anlamamıştım, ama şimdi anlıyorum.."

hala kulaklarımda..

ve gece hastanede bitti..acil yatağında yatan kuzenimizin başında, biz iki kuzen bir ara göz göze geldik, ve tanımadığımız o adamdan öldüresiye nefret ettik.

----

ve sana gelince...sen bugün o ameliyattan çıkacaksın, ve bana telefonda veda ettiğin için sana ayrıca kızacağım..