kebe'nin temel ihtiyacı olan "gitmek" üzerine

böyle gitmeyi özlediğim zamanlarda aklıma nisan ayındaki bozcaada tatilim geliyor en çok.odaya adım atar atmaz müziğimi açıp bir kaç saatliğine çektiğim o güzel uyku..ve en çok da üzüm bağları arasından bisikletle ulaştığım o kocaman koyun kumları üstünde huzurdan kalbimin durmak üzere olduğu o gün..

para ne pis bir şey..150 TL'nin hesabını yapıyorsam, bunca stres, yorgunluk ne için?