10..9..8...

ya bazen böyle 10'dan geriye sayasım geliyor.neye sayıyorum, neden sayıyorum hiç bir fikrim yok.herhangi bir şeyi beklerken olsa, ben sayana kadar gelecekse bir şey zaten saymama gerek yoktur.ya da aylarca fast food yemeyen bünyeye big mac menü indirdikten sonraki hazım işkencesi için sayıyor olsam, ona da yetersiz..

bu aralar..daha konsantre çalışmam, kilo vermem, zamanla boğuşmaktan vazgeçmem, spor yapmam, kitap okumam, ve geri saymaktan vazgeçmem lazım.

geri sayınca geri gelen tek şey sıkıntı.

zamanı kabullen..60 saniyenin uzun mu kısa mı olduğunu düşünmekten vazgeç..akışına bırak..yeryüzünde en sevdiğin şey olan su gibi, ölçüsüz olsun zaman, ve kontrolsüz..

6 bira sonrası sarhoş olamamak...insan neden sarhoş olamaz..bu geceyi böyle her saniyesiyle yaşayıp zamanın ne kadar geçmez olduğunun farkına varmam için mi sarhoş olamıyorum?aslına bakarsanız, 9 saati geçti bile...kaldı mi size en az 1431 saat daha..360 zaten uykuda geçse..1071 saat kalır geriye..
neyse özetle...bana veda eden o el görüş alanımdan çıktığı andan eve gelip sızana kadar devam eden ağlama krizimin sonunda otrivine burun damlamla nefes alma ihtiyacı duyacak kadar bilincimin yerine geldiği an bir şeyin farkına vardım, hayatımda ilk defa bu kadar güzel bir şey için ağlıyordum..ve o an uyuyakaldım işte..her şey daha kolay geldi..

"home is wherever i'm with you"

sadece 1.5 ay önce dünyayı gezmeyi herşeyden çok istiyordum.sonra 2011'in son sabahı, bana bakıp "belki de gerçekten istediğin şey dünyayı gezmek değildir" dedi..ben tabii ki karşı çıktım..çünkü aslında istiyorum, çok istiyorum.ama daha farklı..hatta belki daha samimi bu isteğim artık..bir kaçış değil, görmek, tanımak, duymak, koklamak, tatmak için..
hani "kendini bulmak için kendini kaybetmek gerekir"di ya, kendini bulmak için dünyayı gezmeye gerek yok belki de..
bir kaç gündür hiç bir şeyden, hiç kimseden kaçasım yok.bir kaç gündür olmak istediğim yeri çok iyi biliyorum.

senelerce "sevgili dediğin avrupa yakasında bile olmamalı" diyip, okyanusun ortasından gelen bir adama kalbini kaptırmakta sakınca görmeyip mütemadiyen gülen bir arkadaşımıza buradan sevgiler..

yılın son günü

dünya bir anda güzel bir yer olabiliyor muymuş böyle?

unuttuğum her güzel şey, hatırladığımdan daha güzel girince hayatıma, evet, dünya bir anda daha güzel bir yer olabiliyormuş..

2011'in raporu yok, ama bomba bir finali var.