İş kadını olduğumu anladığım an, bir zamanlar sadece babamın iş seyahati öncesi gömleklerini özenle katlayıp valizine yerleştirirken, şimdi kendi gömleklerimi katlıyor olduğum an oldu.Herhangi bir gün üzerimde görülmeyecek bu gömlekler, aslında 2.5 yıldır içinde yaşadığım bu iş hayatının dokunabildiğim somut kanıtları oldu.
Ama...

"...biraz fazla içtiysem kime ne...kim demiş aklımdan zorum var, dansetmeye ihtiyacım var..." diye aslında ilk duyduğumda nefret ettiğim ve şu an bağıra bağıra söylediğim bu şarkıyı dinlerken, diğer yandan jelly bean yiyen bir iş kadını ne kadar olunuyorsa, o kadar işte...

Shaft'ım gelmiş de, geç kalmışım...