Yıllar sonra ilk kez ne dinlesem diye düşünüp, Pinhani'nin "Dön Bak Dünyaya"sını dinleyeyim dedim.Başladığı anda tüylerim diken diken oldu.Bir sebebi var, artık yok, ama bir zaman vardı.
O günlere dair hatırladığım çok şey var.O uyumadan başlayan ilk sabahki kahverengi gökyüzünü hatırlıyorum, ve bardaktan boşanırcasına yağan yağmuru...
Sahili hatırlıyorum, bu şarkıyı, patenlerimi...
Tüm bunlar aklıma geldiğinde hala içimin acıması ne garip değil mi?

Yıllar geçmiş olmasına ve üzüntü kaynağı en güzel şekliyle kaybolmuş olmasına rağmen...

Ah be...Sağlam acımış canım...