"Back row to the left, a little to the side
Slightly out of the place
Look beyond the light, where you'd least expect
There's someone special"
Çoğu insan hayatında en az bir kere bulduğunu sanmıştır değil mi?Ve çoğu, büyük bir ızdırapla kopmuştur bir şekilde o "özel insan"dan...Ve daha büyük ızdırap aslında kopuştan değil, özel olduğuna inanılan insan için senin özel olmayışındandır (ben değil de bir arkadaşın başına geldi ordan biliyorum).
Bu şarkıyı ithaf ettiğim biri vardı...Bir mektupta yazmıştım sözlerini...Muhtemelen çoktan kaybedildi, atıldı, yırtıldı o mektup, değişik şehirlerden attığım kartpostallar gibi oldu kaderi...Sevinçten ağladığım sayılı günlerden biriydi..Ne garip değil mi, birinin kalbinin derininden yazdığı sözcükler, bir diğeri için sıradan bir kağıt parçası...
17 Aralık 2006...Geri gel ve ben o basamaklarda durmadan yoluma devam edeyim.
...
Neyse...
"Some (other) one".."Some (right) one"..."The One"...
Herkes için bir tane var...Ve ben bunun insanın elinden kayıp gidecek bir şey olduğuna inanmıyorum.Gittiyse, "O" değildir.Ve gittiyse, sonunda "O"nun gelmesi için yol açılmıştır.
Ve optimizm bir spor değil, Başak'ın ağlarken bile içinde bulunduğu düşünce/hissetme halidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder