"
'...egonun ölümü aslında yaşam olasılığındır.'
şu an ruhen adadayım.deniz manzaralı cumbamın üstündeki bir minderde oturuyorum.dışarıda fırtına kopuyor.adaya gelmek, adadan gitmek imkansız.ve ben bunu bile bile birini bekliyorum.belki sular dinginken gelmişti adaya, ve belki ne zaman biteceğini bilmediğim fırtınadan sonra gelecek.hava kararıyor, mutsuz değilim, sadece biraz eksik...
tabii ki adada değilim.yine kadıköy'ü tepeden gören o kafedeyim.fırtına var, ve bitmesin istiyorum.
bir gidişi kabullendim ve hafifledim.artık rüyalarımda uçtuğumu görebiliyorum. "
bu yazıyı okuyup bir kahkaha patlattım.bu yazıyı okuyup bir kahkaha patlacağımı o gün bunu yazarken hayal edemezdim.yani her şey olurdu da, ertesi gün "olan" olamazdı...
şu sıralar sahilde otururken adalara değil, gerisine bakıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder