evet konser cumartesi ve kaçırdığım için kahroluyorum, bu bir gerçek...ama diğer gerçek ise şu, son bir senedir yaşadıklarımdan sonra, onca aşk acısı (frozen), gözyaşı (forgiven), özlem (memories), ayağa kalkma çabası (pale), yeniden aşkı bulma umudu (somewhere) üstüne gidebilseydim, bu konserde sharon'ın sesinden çok benim hıçkırıklarım duyulacaktı.
bir de bu "an acoustic night at the theater" albümüne özenle ayrılık şarkılarını seçmemişler mi?sizi gidi siziler...
yine de orada olmak, bütün bir senenin acısını son kez gözyaşı dökerek çıkarmayı o kadar isterdim ki...bu hissiyatım için de bir şarkı sözü var :
"...too soon they close with one last cry, before they turn to light"
gerçi...hep son diyorum, sonra aklıma bir şey geliyor, artık önce gülümsüyorum, ve sonra yine...
"in this world you tried,
not leaving me alone behind.
there's no other way,
i pray to the gods let him stay.
the memories ease the pain inside,
and now I know why.
all of my memories keep you near.
in silent moments,
imagining you here.
all of my memories keep you near,
in silent whispers, silent tears
made me promise I'd try,
to find my way back in this life.
hope there is a way,
to give me a sign you're okay.
reminds me again it's worth it all,
so I can go home..
together in all these memories,
i see your smile.
all of the memories I hold dear.
darling you know I'll love you,
til the end of time.."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder